Lefgozer. Het is de naam van een traject waarbij zogenoemde zij-instromers aan de slag gaan met een leer-werktraject in de zorgsector. Bij ORO is Linda van der Zwaan een van die lefgozers. Jarenlang werkte ze als secretaresse, maar afgelopen jaar maakte ze de overstap. En daar heeft ze nog geen moment spijt van gehad.
Linda (50) kwam twee jaar geleden uit Rotterdam naar Helmond. De liefde achterna. “Ik werkte in Rotterdam al een kleine dertig jaar als secretaresse in de commerciële sector. Maar het begon me steeds meer tegen te staan. Alle activiteiten zijn gericht op geld verdienen. De mensen zijn niet interessant, het gaat om de klanten en om de verkoop.”
Al eerder overwoog Linda een overstap. “Ik wilde meer met mensen werken. Iets betekenen. Ik was al eens begonnen aan een opleiding, maar financieel bleek het niet op te brengen. In k was in die tijd een alleenstaande moeder met vier opgroeiende kinderen. Ik moest zoveel inleveren, het lukte gewoon niet.”
Lefgozers is iets voor mij
Nu haar kinderen het huis uit zijn, heeft ze de stap opnieuw gezet. Linda: “Ik kwam het project Lefgozer tegen en wist meteen dat dat iets voor mij was. Spannend? Tja, ik had natuurlijk geen enkele ervaring, maar ik was echt heel gemotiveerd om in deze sector te gaan werken. Het kwam vanuit mijn hart.”
Begin dit jaar ging Linda aan de slag. De eerste zes weken zat ze twee dagen per week in de schoolbanken van het Summa College. Daarnaast liep ze mee bij ORO, op Het Gebint 14. “Inmiddels ga ik nog één dag naar school en werk ik er 24 uur bij. Waarom op Het Gebint? Omdat ik hier meteen een klik voelde. Ik zou op twee locaties een dag gaan meedraaien, maar toen ik hier was geweest, wist ik het. Dit voelt goed. Met de bewoners, met de collega’s, ik vind het heerlijk.”
Super interessant
Het Gebint 14 bestaat uit twee gekoppelde woningen. Aan de ene kant wonen zes jongeren waarvan Marjolein met haar 28 jaar de oudste is. De zes bewoners van de andere kant zijn tussen de 30 en 63 jaar. “Het zijn allemaal unieke mensen”, vertelt Linda, terwijl ze met Marjolein aan tafel zit. “Ze hebben hulp nodig bij hun verzorging, de dagstructuur is heel belangrijk en onze nabijheid ook. De verschillen tussen de bewoners vind ik heel mooi. Ze communiceren allemaal anders en ik leer ze steeds beter te ‘lezen’. Je moet goed opletten op de signalen die ze afgeven. Door hun gezichtsuitdrukkingen, geluiden en gedrag. Het is super interessant.”
Ik leer veel van collega’s
De eerste weken was Linda vooral bezig met het goed kijken naar en praten met haar collega’s. “In zo’n periode krijg je een berg aan informatie en je leert de bewoners langzaam kennen. Je leest dossiers, praat en vraagt, en ondertussen krijg je op school je theorie. Na zes weken draaide ik mijn eerste zelfstandige dienst. Ik ga trouwens ook de interne opleidingen bij ORO volgen. Dat wil ik graag. Mensen zeggen wel eens dat het leren op latere leeftijd moeilijker is. Nou, dat heb ik nog niet zo ervaren. Het is enorm interessant. Vooral datgene wat je van je collega’s leert. Iedereen denkt met je mee en helpt je. Daar leer ik heel veel van.”
Werk geeft veel meer voldoening
Na een klein half jaar weet Linda dat ze met de overstap een juiste keuze heeft gemaakt. “Ik heb ingeleverd qua salaris, maar mijn werk is er zo ontzettend veel leuker en betekenisvoller op geworden. Dat is het helemaal waard. Of ik het eerder had moeten doen, daar denk ik eigenlijk niet zo over na. Ik had destijds de mogelijkheden niet, nu wel. Het allerleukste? Dat is de puurheid van de bewoners. Én van de collega’s! De werksfeer en het onderling contact, het is allemaal niet te vergelijken met het bedrijfsleven. Daar redeneert iedereen toch vooral vanuit zichzelf. Hoe word ik er beter van? Hier denkt iedereen vanuit de cliënt, niet vanuit zichzelf. Dat is mooi. Ik vind ook niet dat je heel veel lef hoeft te hebben om de overstap te maken. Dit werk geeft zoveel meer voldoening. Ik ben echt super blij dat ik de stap nu heb kunnen zetten.”
