Ze werkt 36 uur in de verpleeghuiszorg, in onregelmatige diensten. Maar dat weerhoudt Ellen Verbugt er niet van om regelmatig tijd in te ruimen voor Angela. Angela leerde ze kennen toen ze nog bij ORO op Het Rijtven werkte. Toen ze een carrièreswitch maakte, bleef ze verbonden met de woning waar ze actief was. “Angela zocht een maatje en wij hadden een goede klik. Toen ben ik vrijwilliger geworden.”
Een interview? Mwah, daar heeft Angela niet zo heel veel zin in. Terwijl Ellen, zus Miranda en moeder Els aan de koffie zitten, doet Angela (52 jaar) langzaam haar ogen dicht. Liefdevol streelt Miranda over haar haar. Ellen lacht. “Ze spaart haar energie voor de foto.”
“Een gouden meid”, zo wordt vrijwilliger Ellen genoemd door Miranda en moeder Els van der Maden. “Als Ellen komt zie je ze opknappen. Thuis en bij de dagbesteding vindt ze het ook fijn, want ze is heel tevreden, maar ze raakt daar ook snel vermoeid en ze slaapt best veel. Maar als ze met Ellen op stap gaat, kan ze best een hele dag wakker blijven. Dan zie je ze genieten.”
Tijd voor leuke dingen
Angela heeft een ernstig meervoudige beperking. Al sinds haar zesde woont ze op Het Rijtven. Miranda: “Qua ontwikkeling is het eigenlijk een baby in een volwassen lichaam. Ze is ook nagenoeg blind. Je ziet de laatste jaren wel dat ze ouder wordt. Vroeger had ze meer energie. Dan schommelde ze, speelde ze op pianootjes en ze ging elke week met Ellen zwemmen. Dat wordt allemaal wel minder.”
Als Ellen komt, is het nog steeds tijd voor extra leuke dingen. Ze neemt Angela mee naar de Spa Hammam, naar het maandelijkse ritje op het huifbed, naar een pretpark of een dierentuin, ze gaan samen wandelen, fietsen en een keer per jaar is er, ter gelegenheid van de komst van Angela, een grote familiedag in het ouderlijk huis. “Mijn twee nichtjes vinden het ook leuk om dingen met Angela te doen”, vertelt Ellen. “Die heb ik er al heel vroeg bij betrokken. Toen vonden ze het best een beetje spannend. Ze vroegen veel over wat Angela voelde en hoe haar leven eruitzag, nu hoort ze er echt helemaal bij. Laatst waren we met z’n allen bijvoorbeeld naar de bioscoop gegaan. Vonden ze geweldig.”
Vrijwilliger met zorgachtergrond
Door haar achtergrond is Ellen niet zomaar een vrijwilliger. Angela gebruikt sondevoeding, heeft een speciale ooggel en medicatie voor epileptische aanvallen. Moeder Els: “Als je daar niet voor opgeleid bent, voor dit soort verpleegtechnische handelingen, dan is een uitstapje buiten het terrein niet mogelijk. Dan ben je gebonden aan het terrein omdat de zorg altijd in de buurt moet zijn. Omdat Ellen wel bekwaam is om dat te doen, en omdat wij haar ook helemaal vertrouwen, kan dat nu wel. Dat geeft een enorme meerwaarde natuurlijk.” Ellen: “Ik kan dat blijven doen, mede door de medewerking van ORO. Elk jaar moet ik een toets afleggen om die verpleegtechnische handeling te mogen blijven doen en ORO maakt dat mogelijk.”
Waardering en respect
Wat Ellen betreft is de vriendschap voor altijd. “Dit is fijn voor Angela en voor de familie en ik haal er op mijn beurt ook energie uit. Ik voel ook de waardering en het respect vanuit de familie. Dat is fijn, maar als ik zie dat Angela een leuke dag heeft, dan realiseer ik me weer helemaal waar ik het voor doe.”
