Als Frank binnenkomt, weet Youri wel hoe laat het is. Er komt een glimlach op zijn gezicht en met zijn handen slaat hij op de leuningen van zijn rolstoel. De zon schijnt naar binnen in de woning aan Den Dreef. Jas aan en naar buiten. Als Frank komt, gaat Youri lekker mee wandelen.
Frank van Berkel is al meer dan twaalf jaar vrijwilliger op Het Rijtven. Zijn werkzame leven zat hij op de vrachtwagen. Na zijn pensionering had hij weinig zin om thuis te zitten en dus ging hij op zoek naar vrijwilligerswerk. “Bij de LEV-groep vertelden ze me dat ik eens langs moest gaan bij ORO. Ik kende ORO eigenlijk niet, maar op Het Rijtven voelde ik me bij de eerste kennismaking al meteen heel welkom en thuis.”
Frank begon met één ochtend in de week. “De middagen wil ik graag voor mezelf houden. Ik kom dan in de ochtend en ik breng cliënten van de woning op Het Rijtven naar De Hommel, de dagbesteding. Op het einde van de ochtend haal ik ze weer op. Tussendoor drink ik een bakje koffie en, omdat er toch nog tijd over is, ga ik lekker wandelen met cliënten. Met Hans wandel ik al vanaf het begin en ook Youri is inmiddels een vaste klant. Dat vinden ze leuk. Lekker buiten, lekker even wat persoonlijke aandacht. Zij genieten ervan, maar ik ook.”
Gereserveerd voor de kleinkinderen
Frank is inmiddels 77 jaar. Die ene ochtend is uitgebreid tot vier en ook bij andere activiteiten doet ORO zelden vergeefs een beroep op de geboren Tilburger. Alleen de donderdag, daar blijft iedereen van af. “Die is gereserveerd voor de kleinkinderen. Maar als ik verder kan helpen, dan doe ik dat. Niksen is niks voor mij. Mensen vragen soms wel of ik niet beter iets anders kan doen. Iets waar ik geld mee kan verdienen, maar die tijd heb ik gehad. Geld is niet belangrijk. Ik wil nu genieten van wat ik doe. Dat doe ik hier met volle teugen. In het begin moest ik wel even wennen aan het rustige tempo waarin alles gebeurt, maar nu vind ik het heerlijk. Aardige mensen, altijd tijd voor een praatje en ik ken iedereen hier. Ik heb een fijne tijd gehad in de vrachtwagen, maar misschien had ik een baan in de zorg achteraf ook wel leuk gevonden.”
