Heel voorzichtig draait Tessa de auto helemaal zelfstandig de parkeerplaats van de McDonald’s in Helmond op. Tijd om wat te drinken en tijd voor een ijsje. Spannend? ‘Neuh’, Tessa vond het helemaal niet zo spannend. Ze vond het vooral leuk. Zelf in een auto rijden. Sturen, af en toe zelf ook gas geven. Het is al jarenlang een grote droom. In april ging die droom in vervulling.
Een bewoner van Het Liender in Asten. Cliënt van ORO dus. Die graag in een auto wil rijden. Dat kan natuurlijk niet, lijkt de eerste reactie. Maar dat is veel te simpel, vindt Susan van Lamoen, begeleider op de Astense woonlocatie. “Het Supportgericht Werken (SGW) staat hier heel erg centraal”, vertelt ze vanaf de achterbank, tijdens de rit door de regio met Tessa als bestuurder. “Kenmerk van SGW is dat je écht in verbinding komt met de cliënt. We kijken niet naar wat er allemaal niet kan, maar juist naar wat er wél kan.”
Gewoon proberen
Susan volgde afgelopen jaar de interne SGW-opleiding. Bij die opleiding kiezen de deelnemers één cliënt waar ze nadrukkelijk mee aan de slag gaan. “Ik koos Tessa”, vertelt Susan. “Een van de dingen die er bij haar uit sprong was haar grote wens om zelf een keer in een auto te mogen rijden. Ik had het daarover met een vriendin die zelf een rijschool heeft en die was meteen positief. Gewoon proberen, zei ze.”
Susan overlegde met de ouders van Tessa en toen haar opleiding was afgelopen, gaf ze Tessa, als dank voor haar medewerking, een diploma. Tessa begint al te lachen als ze het hoort. “Ja, want bij dat diploma had Susan een klein autootje gedaan. Toen wist ik het eigenlijk al. Er zat een briefje in waarin stond dat ik een keer mocht autorijden.”
Gas erop!
Toen het zover was, werd Tessa bij Het Liender feestelijk uitgezwaaid door haar huisgenoten. Ook haar ouders, oma en hondje Puk waren erbij. Even de stoel instellen, spiegeltjes kijken en … gas erop! “We reden eerst een paar proefrondjes, maar daarna gingen we naar Helmond”, zegt Tessa met een hele brede glimlach. “Ik mocht zelfs tachtig rijden. En we gingen naar het industrieterrein. Nu even wat drinken en dadelijk gaan we weer richting Asten. Lekker lunchen bij Jan van Hoek! Moeilijk? Nee joh, ik vind het hartstikke mooi. Zag je hoe ik net tussen die twee grote vrachtwagens door stuurde?” Rij-instructeur Eline van rijschool Ronald van Cuijk is onder de indruk. “Je hebt echt een prima stuurgevoel. Je doet het supergoed!”
Talenten, krachten, mooie aspecten
Carolien Fransen is aandachtsfunctionaris SGW op Het Liender. “Dit is een mooi voorbeeld van hoe we naar cliënten kijken. We doen dat ook structureel. Tijdens de teamvergaderingen lichten we er regelmatig een bewoner uit. Dat doen we via een van de methodes die we bij SGW gebruiken. De maatjes van de bewoner, de vaste aanspreekpunten, bereiden zo’n presentatie voor en we kijken ook hoe we de bewoner er zelf actief bij kunnen betrekken. Doel is dat we weer eens stilstaan bij de talenten, krachten en mooie aspecten van deze individuele mens. Wat zien we, zien we wensen, vragen of vragen áchter de vraag? Wat deze bijeenkomsten opleveren? Soms niets concreets, maar ook dan is het toch goed om even de mens als mens te zien. Soms ook zet zo’n vergadering dingen in gang. Zo hadden we het laatst over een bewoner die elke week naar een café in het dorp gaat. Een ‘gewoon’ café. Dat vinden wij, gezien zijn kwetsbaarheid, wel spannend. Maar híj wil het echt. Het is voor hem belangrijk. We concludeerden dat de beperking dus eigenlijk vooral bij ons zit en dat we moeten kijken hoe we hem optimaal en veilig kunnen faciliteren. Het is maar een klein voorbeeld, maar het zet je als team wel regelmatig aan tot net wat dieper nadenken.”
Ingeburgerd
SGW is op Het Liender volledig ingeburgerd. En daar zijn zowel Susan als Carolien blij mee. Carolien: “Als het team een veilige basis is, waarin ruimte is om elkaar te steunen, maar ook om elkaar aan te spreken, dan is SGW echt een cadeautje. Wij kunnen alle locaties aanraden om er stevig op in te zetten. Het brengt jou, je team én de cliënten echt heel veel positiviteit.”
