‘De baas is een man met een goed hart’

“Ja, ik heb ook een rugzakje”, zegt Jordi monter. “Het is een klein rugzakje, maar ik heb wel een beetje hulp nodig.” In de kantine van kwekerij Gevers in Asten-Heusden hoort Yvon Leenders, jobcoach van ORO Ambitie het glimlachend aan. Jordi heeft net zijn eerste arbeidscontract getekend. “Ik denk wel dat ze tevreden over me zijn.”

Jordi (26) woonde nog thuis toen hij vanuit de Antoon van Dijkschool aan de slag ging bij een bedrijf in zijn woonplaats Someren. Jordi had er vanuit school al eens stage gelopen, vond het leuk en kon er, met begeleiding vanuit een extern bureau aan de slag. “Op een gegeven moment was de begeleiding blijkbaar niet meer nodig, maar na een jaar of vijf begon het toch op allerlei manieren te wringen”, vertelt Jordi. “Ik werd er eerst chagrijnig van maar op den duur zelfs wat depressief. Tot het echt niet meer ging.”
Omdat Jordi op dat moment al ambulante hulp kreeg van ORO, werd de arbeidstak van ORO, Ambitie, ingeschakeld om met Jordi en met de werkgever te kijken naar oplossingen. “Uiteindelijk hebben we vrij snel en in goed overleg met het UWV besloten om daar te stoppen”, vertelt Yvon Leenders, die vanaf dat moment de taak had om Jordi te begeleiden op zoek naar passend werk.

Werkfit

“Op zo’n moment ga je kijken wat de mogelijkheden zijn, waar de talenten van Jordi liggen, in wat voor omgeving hij het beste zou passen”, vertelt Yvon. Van het UWV kreeg ze de ruimte om hem goed te leren kennen en om een oriëntatietraject in te zetten. “Fijn dat het UWV dan meedenkt”, weet Yvon. “Jordi krijgt toch een Wajong-uitkering, dus je bent ook afhankelijk van wat de uitkeringsinstantie aan eisen stelt en welke mogelijkheden je als begeleider krijgt.”
Yvon en Jordi gingen samen aan de slag. Een zogenoemd Werkfit-traject werd ingezet. Yvon: “In zo’n traject gebeurt van alles. Het is een beetje een zoektocht. Samen een CV maken, kijken wat Jordi leuk vindt, bij bedrijven kijken, soms een paar dagen meelopen. Langzaam maar zeker krijg je dan een beeld waar, in wat voor omgeving, Jordi het best tot zijn recht zou kunnen komen.”
Bij een supermarkt in zijn eigen dorp leek de klik te zijn gemaakt. Er werd zelfs besloten tot een ‘proefplaatsing’. “Dan werk je ergens twee maanden en is het de bedoeling dat je daarna een contract krijgt”, zegt Jordi. “Alleen, op het laatste moment ging het niet door. Dat was wel een teleurstelling.”

Kan wel eens iets zijn

Jordi bleef op zoek en ook Yvon hield ogen en oren wijd open. Maar het was zijn moeder die de advertentie, waarin werd gevraagd naar een allround medewerker bij kwekerij Gevers het eerste zag. “Hij was mij ook al opgevallen”, lacht Yvon. En Jordi? “Toen ons mam het vertelde, leek het me wel leuk om eens te gaan kijken. Ik heb eigenlijk niks met planten, maar het werken in een kwekerij, dat zou misschien wel iets kunnen zijn.”
De koffie-afspraak werd gemaakt, het bedrijf bekeken en Yvon sprak met eigenaar Alex Gevers af dat Jordi twee dagen ging meelopen. “In die twee dagen heb ik heel veel verschillende dingen gedaan”, zegt Jordi. “Sommige dingen vond ik leuk, andere wat minder. Maar het werk en de omgeving bevielen mij wel.”

 

Ook voor de werkgever

Omdat ook Alex enthousiast was, werd opnieuw besloten tot een proefplaatsing van twee maanden. Yvon: “In die periode is de begeleiding wat intensiever. Als jobcoach ben ik er dan voor Jordi, maar ook voor de werkgever. Hoe zorgen we er samen voor dat het werk zo wordt ingericht dat Jordi zich er comfortabel bij voelt, maar ook: hoe bereiken we dat ook de werkgever er baat bij heeft dat Jordi hier werkt.”
Na twee drukke maanden zijn werkgever en Jordi het erover eens: het bevalt heel goed. Elke dag, behalve op vrijdag, fietst Jordi in alle vroegte naar Asten-Heusden. Daar hoort hij wat er die dag voor hem op het programma staat: inpakken, ompotten, kistjes wassen, stokken in de planten steken zodat ze mooi kunnen groeien, van alles. En gaat er nooit iets mis? “Natuurlijk wel”, zegt Yvon. “Maar dat lossen we samen op. Zo hing er een klok recht voor de neus van Jordi als hij bepaalde werkzaamheden moest doen. Daar werd hij heel onrustig van dus toen heeft hij die klok zelf weggehangen. Dat vond Alex niet goed. De dag daarna liet Jordi de klok wel hangen, maar hing hij er een doek over. Daar hebben we samen over gesproken en nu heeft Alex de klok een ander plekje gegeven.”

“Sommige dingen zijn nog moeilijk, maar dat hoort erbij”, zegt Jordi. “Het leven bestaat niet alleen uit makkelijke dingen. Gelukkig helpt Yvon me als er iets lastigs is. Dat kan ik niet missen. Maar ik vind het werk en de mensen heel fijn. Alex? Die is soms wel streng, of duidelijk tegen mij. Maar het is een man met een goed hart. En misschien heb ik die duidelijkheid soms wel nodig. Ik hoop in ieder geval dat ik hier mijn hele leven kan blijven werken. En dat ze tevreden over mij blijven.”

Meer informatie

Leuk verhaal?

Deel het met je vrienden!

Wellicht ook interessant

Inspirerende bijeenkomst Palliatief consultatieteam

Lees het complete verhaal Lees het verhaal
Lees Voor
Ga naar de inhoud