Wat is palliatieve zorg, hoe kleurt ORO dit in, welke steun verleent het Palliatief Consultatieteam, hoe gaan we om met rouw en verdriet? Het mag dan misschien geen makkelijk onderwerp zijn, een volle Biekorfzaal, gevuld met medewerkers en cliëntvertegenwoordigers, liet tijdens een inspirerende informatieavond zien dat het onderwerp wel degelijk leeft.
Palliatieve zorg. De term is nog relatief jong in de zorgwereld. Veel mensen vinden het onderscheid tussen palliatieve zorg en (palliatief) terminale zorg (zorg voor mensen in de laatste 3 maanden van hun leven) lastig. “Palliatieve zorg is heel breed. Het gaat over zorg aan cliënten en hun naasten als er sprake is van een levensbedreigende ziekte of kwetsbaarheid. Palliatieve zorg richt zich op het leven, het sterven en de fase erna (nazorg)”, vertelt Annemarie Vogels. Zij is wijkmanager en voorzitter van het Palliatief Consultatieteam (PCT) van ORO. “Een grote groep cliënten bij ORO ontvangt levenslang palliatieve zorg. Het gaat erom dat je de kwaliteit van leven voor deze mensen zo goed mogelijk houdt. Wat kun je doen om ervoor te zorgen dat mensen zich zo comfortabel mogelijk voelen? Dat is de essentie.”
Levend verlies
De avond in de Biekorf organiseert het PCT enerzijds om medewerkers te vertellen over de rol die het team kan spelen. “Anderzijds willen we ook onze kennis delen met cliëntvertegenwoordigers. Er zijn veel vragen over dit onderwerp.”
Het meest aansprekende verhaal van de avond kwam van een van de ouders, Conchita Canters. Zij vertelde open over Roy, haar zoon, die op Het Rijtven woont. Haar verhaal werd ingeleid onder de titel ‘levend verlies’, verdriet om verlies dat nooit eindigt. “Horen dat je kind een beperking heeft is het begin van een rouwproces. De toekomst wordt anders dan je vooraf verwacht. Het verlies van dromen, hopen en wensen. Je leert loslaten, hoe moeilijk dat ook is.”
Ied Loomans, gedragsdeskundige en lid van het PCT, heeft veel geleerd van Conchita. “Toen we bezig waren met de zoektocht naar passende schoenen voor Roy, zei Conchita: waarom eigenlijk? Roy zal toch nooit kunnen lopen. Waarom kijken we niet wat hij het liefste rond zijn voeten heeft, in plaats van dat we zoeken naar de minst knellende schoenen? Dat heeft me wel aan het denken gezet, ja.”
Als teams vastlopen
Lonneke van Ansem en Marieke Landeweerd, beiden consulente van het PCT, vertelden over de werking van het PCT. “Wij worden benaderd als teams vastlopen of vragen hebben. Dan gaan we kijken en praten. Doel is om het team in de eigen kracht te zetten. De kern? Dat we in de teams waar de palliatieve zorg verleend moet worden, meekijken en sparren over hoe kan worden omgegaan met de veranderende situatie. Hoe kunnen we meebewegen met de nieuwe situatie? Hoe kunnen we deze cliënt, naasten en bijvoorbeeld ook medebewoners ondersteunen in het proces van achteruitgang? Waarbij we kijken naar het lichamelijke aspect, maar ook naar de sociale, psychische en zingevende elementen.”
Feiten en fabels
Na de pauze besprak Arts VG Marloes van Gastel nog een aantal feiten en fabels over zaken als euthanasie, sedatie en de rol van de arts in dat proces. Ilse Roelands vertelde samen met Rieky Hermkens over de nazorg die ORO verleent bij en na het overlijden van een cliënt en geestelijk verzorger René van Gooswilligen sloot de avond af met een mooi betoog over zingeving. “We proberen leven aan de dagen toe te voegen, in plaats van dagen aan het leven”, zei hij. Het was een mooie avond. Over een onderwerp dat dan misschien niet het leukste is om over te praten, maar wel meer dan relevant.
Meer weten over de inzet van het PCT? Neem contact op met palliatiefconsultatieteam@oro.nl
