Mea en Frans zijn bezig met het opruimen van de takken. Het heeft flink gestormd gisteren. Michelle zit ondertussen bij de kippen. “Eén ei”, zegt ze. Dan loopt ze uit de dierenboerderij die de naam ‘de Boerdonck’ draagt. Op weg naar de koffie. “Welkom in ons Eftelinghuisje”.
We zijn in Asten. Op een historische plek. Hier, bij het Hof van Bluyssen, een locatie van Amaliazorg, wonen ook nog missiezusters die aan de basis stonden van ORO. Met de opening van deze nieuwe werkpost van ORO, in de grote tuin van het Hof van Bluyssen, kun je zeggen dat de cirkel rond is.
Het loopt ondertussen tegen elven en de koffie is klaar. De werkzaamheden worden even gestopt en de noeste werkers trekken de handschoenen uit en genieten van de koffie. Dat doen ze in een pittoresk huisje, dat ooit nog eens door de zusters werd gebruikt. “Ik doe hier schoeffelen”, zegt Frans. “En met de bladblazer. Alles mooi maken.” Frans is zeventig jaar, maar heeft nog geen zin in een plekje achter de geraniums. “Da’s niks voor mij. Ik wil bezig zijn. Ik ga ook nog naar de dagbesteding in de Lindestraat en in Someren. Ik heb laatst twee schilderijen gemaakt. Die komen hier te hangen.”