Britt schreef eerder twee gedichtenbundels. Ongeveer driehonderd gedichten, verzameld in twee mooie bundels. Als Britt Tielemans ze laat zien in haar appartement in De Bleek in Beek en Donk, straalt ze van trots. Het vertalen van haar gevoelens in persoonlijke gedichten heeft voor haar als een therapie gewerkt. Met het maken van de bundels hoopt ze ook anderen te helpen. Inmiddels heeft ze ook haar derde gedichtenbundel uitgebracht.
Praten over haar heftige verleden doet Britt inmiddels zonder al te veel moeite. Ze heeft autisme en in haar volle rugzak zitten nog andere gebeurtenissen die je als traumatisch mag betitelen. Ondanks de steun van haar liefdevolle ouders kijkt Britt niet bepaald terug op een prettige jeugd. “Ik was niet goed. Daar kwam het op neer. Ik kon niks, dat werd me op school ook duidelijk gemaakt. De problemen die ik kreeg waren eigenlijk misschien wel logisch. Ik had geen zelfvertrouwen, was onzeker en heel faalangstig en ook de traumatische ervaringen die ik had meegemaakt, zorgden ervoor dat ik heel slecht in mijn vel zat.”
Een van de lichtpuntjes in het leven van de jonge Britt was haar oma. “Daar deelde ik alles mee. Toen zij stierf zocht ik naar andere wegen om mezelf te uiten, om mijn gevoelens te delen.” Die zoektocht leidde al snel naar het schrijven. “Ik was altijd wel vrij goed in Nederlands. In die tijd kreeg ik therapie bij de GGZ en ik besloot om twee gedichten te schrijven over mijn gevoel. Mijn therapeut vond het geweldig. Er ging een wereld voor haar open toen ze mijn gedichten las. Ze stimuleerde me om ermee door te gaan.”
