Je kind ontwikkelt zich niet zoals een ander. Je komt bij ORO terecht. Bij het Kinderdagcentrum (KDC) bijvoorbeeld. Het zijn drie zinnen. Eenvoudige, zakelijke zinnen. Maar er zijn maar weinig mensen die de vaak harde werkelijkheid, de frustratie, de praktische problemen, de onmacht en de emotionele gevolgen erachter écht begrijpen. Elk jaar start op het KDC een gespreksgroep voor ouders waarin juist deze onderwerpen centraal staan. “Ik zag er heel erg tegenop”, zegt Hanneke die de vijf bijeenkomsten afgelopen jaar bijwoonde. “Achteraf is het ontzettend fijn geweest.”
Gespreksgroep KDC. ‘Ik zag er heel erg tegenop’
Onzekerheid
Het verhaal van Hanneke is het verhaal van veel ouders die hun kind aan de begeleiding van het KDC Binderen toevertrouwen. Dochter Lot lijdt aan een zeldzame chromosoomafwijking. Eerst is er de onzekerheid, dan de angst en vervolgens een relatieve opluchting als de diagnose meer duidelijkheid biedt. “Je leven, je toekomst verandert. Toen ik voor de eerste keer op het KDC kwam en al die kinderen uit die busjes zag komen, kreeg ik wel een brok in mijn keel. Maar het wende snel. Fysiotherapie, logopedie en later ergotherapie, het wordt hier allemaal geregeld. En de betrokkenheid van de mensen hier, echt grandioos. Toen Lot een keer heel slecht lag in het ziekenhuis in Maastricht, stonden alle juffen bij haar aan bed. Huilend, meelevend. Dat vond ik ongelooflijk fijn.”
Ontkennen
Callista heeft een vergelijkbaar verhaal. Dochter Nicky kwam op advies van de kinderarts ook bij het KDC uit. “Eerst ontken je het”, kijkt ze terug. “Het is maar tijdelijk. Tot de achterstand is weggewerkt. Mijn dochter hoort hier niet.” Maar tijdelijk wordt permanent als blijkt dat er meer, veel meer aan de hand is. “Nicky is nu drie jaar hier. Tot volle tevredenheid. Een warm bad, écht geweldig fijn.”
Spontaan
Toen de brief op de mat viel met daarin een uitnodiging voor een gespreksgroep was Callista meteen enthousiast. “Ik had daar behoefte aan. Wilde mijn hart wel eens luchten.” Hanneke twijfelde. “Ik heb genoeg aan mijn eigen verdriet, dacht ik. Wil niet ook nog de ellende van anderen mee naar huis nemen. Aan de andere kant merkte ik dat ik wel teleurgesteld, misschien zelfs wat gefrustreerd was geraakt. Familie, vrienden en vriendinnen, ze beseffen toch niet wat er met je leven gebeurd is. Ik was soms bijna jaloers als ik een gezin op een terrasje een ijsje zag eten. Dat spontane, dat ‘even samen een stukje fietsen’, dat kon allemaal niet meer.”
Vriendinnen
Callista en Hanneke schoven aan en ook de wederzijdse partners gingen mee naar de gespreksgroep die deskundig wordt begeleid door Fien Vollenberg. “Je voelt je vanaf het eerste moment op je gemak”, zegt Callista. “Zo’n fijn mens.”
Al snel kregen Callista en Hanneke, en hun partners, een klik. “We hadden elkaar nog nooit gezien, maar de verhalen zijn allemaal zo herkenbaar. Je voelt je echt gehoord. Je praat samen over je verdriet, over wat je mist, hoe je familie reageert en hoe je daarmee omgaat, maar ook over praktische zaken zoals de Wmo, de Wlz en de aanschaf van een aangepaste bus bijvoorbeeld.”
De families van Callista en Hanneke zien elkaar inmiddels regelmatig. Ze gaan samen naar de waterkant, organiseren een barbecue en gaan samen uit eten. Met of zonder partners, met of zonder kinderen. Ook de dochters zijn vriendinnen geworden. “Ook zij zijn lotgenoten”, vindt Hanneke. “Goed dat ook zij hun gevoelens kunnen delen. Het heeft ons alvast erg veel opgeleverd.”
Interesse?
Wil je graag deelnemen aan een oudergesprekgroep? Meld je dan aan via oudergesprekgroep@oro.nl. Je ontvangt vervolgens zo snel mogelijk bericht over de mogelijkheden en startdata. De groepen zijn voor ouders met een kind tussen de 0 en 18 jaar, waar ORO reeds zorg aan verleent.
Meer weten over de locatie KDC Binderen? Bekijk de locatiepagina.
Leuk verhaal?
Deel het met je vrienden!
Wellicht ook interessant
