Ze heeft vijftien jaar ervaring als fysiotherapeut en als kinderfysiotherapeut. Dertien jaar werkte ze in het speciaal onderwijs. Door een samenloop van minder prettige omstandigheden kwam Manon van der Linden (44) een aantal jaar geleden aan de rand van de arbeidsmarkt te staan. Nu heeft ze een WIA-uitkering en doet ze vrijwilligerswerk bij ORO. “Ik vind het zonde van mijn kennis en ervaring om hier niets mee te doen. Ik wil graag iets bijdragen en een zinvol onderdeel zijn van de maatschappij. Hier kan dat en ben ik van waarde. Het brengt mij veel voldoening en niet onbelangrijk, zo veel lol!”
Woensdagmiddag. In de BSO (buitenschoolse opvang) van ORO in de Antoon van Dijkschool bouwt Manon mee aan een auto. Met wc-rolletjes, papier, plak én met een van de kinderen. “Kinderen zijn mijn mensen”, lacht ze. En ze meent het. “Kinderen zijn puur. Ik geniet ervan om hier met ze te spelen. Ik hou van spelen.”
Manon is dus vrijwilliger. Op woensdag bij de BSO, op dinsdag bij de Dagvlinder op Het Rijtven. “Ik zorg voor de ‘extra handjes’. Ik help mee met eten, bij activiteiten. Bij de Dagvlinder ga ik met kinderen wandelen of fietsen en naar de treinen kijken, omdat een van de kinderen dat zo leuk vindt. En hier bij de BSO speel ik met de kinderen. Zorg dat ze een fijne middag hebben. Het is prettig dat ik een kind soms even wat individuele aandacht kan geven. Of ík het vind? Ja, absoluut. Ik voel me hier heel erg op mijn gemak. En ik heb absoluut het gevoel dat ik ook gewaardeerd word.”
