PAULUSHOF: EEN MOOI NIEUW THUIS IN SOMEREN

Of hij zijn nieuwe huis mooier vindt dan het vorige? Theo moet er om lachen. “Het is mooier, groter, lichter en gezelliger. Kom maar eens kijken, dan laat ik je alles zien.” Theo is een van de bewoners van Paulushof in Someren. Op een warme nazomerdag eind september, tijdens de landelijke Burendag, kwamen de buurtbewoners een kijkje nemen. De trotse bewoners verzorgden de rondleidingen.

Op de plaats van de voormalige Pauluskerk staat sinds enige tijd een fraai appartementencomplex. Acht studio’s met een grote gemeenschappelijke huiskamer en zestien mooie appartementen, ook weer met een prachtige gezamenlijke huiskamer, zijn het nieuwe thuis voor onze bewoners. De meesten daarvan komen uit de Munnekenstraat. “In de buurt van dit gebouw wonen ook nog cliënten in de wijk”, vertelt wijkmanager Hellen Rinket. “Zij krijgen ambulante ondersteuning vanuit het team in de Paulushof.”

KEMPENHAEGHE

In juni namen de bewoners hun intrek in het pand. Bijzonder aan dit gebouw is dat op een steenworp afstand een vergelijkbaar complex is gebouwd. Daar wonen mensen die begeleid worden door Kempenhaeghe, het kenniscentrum dat we met name kennen door hun ervaring met epilepsiepatiënten. Hellen Rinket daarover: “We hebben in de voorfase al veel met Kempenhaeghe samengewerkt. We bekijken nu hoe we die samenwerking het beste kunnen continueren. Zo hebben wij hier een ruimte die ook door Kempenhaeghe benut kan worden voor bijvoorbeeld kleine bijeenkomsten of scholingsactiviteiten. Aan de andere kant heeft Kempenhaeghe continu twee busjes ter beschikking. Waar we elkaar organisatorisch kunnen vinden, zullen we dat zeker doen.”

KOFFIEDRINKEN BIJ FRANK

Om de onderlinge samenwerking te versterken, gingen de bewoners van de twee gebouwen tijdens Burendag ook al in groepjes bij elkaar op bezoek. Allemaal ‘gewapend’ met een briefje waarmee ze iemand van ‘de andere kant’ konden uitnodigen voor een kopje koffie. René had al snel een briefje van Frank gekregen. “Leuk? Ja, da’s leuk, ja”, zegt hij als hij zijn zonnige balkon laat zien. “Ik wil best een keer koffiedrinken bij Frank. Maar alleen in het weekend, hè. Anders heb ik er geen tijd voor. Dan moet ik werken.”

HONDJE

De naaste buren maken aan het einde van de middag in groten getale gebruik van de mogelijkheid om even binnen te kijken. Harold laat graag zijn appartement zien. “Dit is mijn slaapkamer”, zegt hij. En trots toont hij het dekbed waarop een hondje te zien is. “Hij bijt niet, hoor”, lacht Harold. Ook hij vindt het wonen in Paulushof fijn. Maar, eerlijk is eerlijk, hij moet nog wel een beetje wennen. “Ik woonde eerst in Postelpark. Dat was wat kleiner. Ik moet nog een beetje aan de mensen wennen.”

GOEDE BUUR

Anouk heeft daar geen moeite mee. Haar studio op de begane grond ziet er prachtig uit, mede door het houten wandmeubel dat haar vader in elkaar getimmerd heeft. “Ik ben blij en ik ben trots”, lacht ze breeduit. Ondertussen vinden in de keuken de zelfgebakken koekjes gretig aftrek. “Ik vind het geweldig, hoe deze mensen er hier bij zitten”, zeggen de achterburen van Paulushof, Ad en Ciska van Iersel. “Of we in de toekomst meer contact met deze mensen willen hebben? Waarom niet”, zegt Ad. “Ik sta daar wel voor open. Beter een goede buur dan een verre vriend, nietwaar.”

Meer informatie over wonen bij Paulushof

Leuk verhaal?

Deel het met je vrienden!

Wellicht ook interessant

Inspirerende bijeenkomst Palliatief consultatieteam

Lees het complete verhaal Lees het verhaal
Lees Voor
Ga naar de inhoud