Gerard werkt al veertig jaar bij de boerderij

De boerderij ademt rust. De dieren lopen wat loom hun rondjes in de wei. Op het terras wordt gekletst en de geur van koffie vermengt zich met de buitenlucht die een boerderij zo kenmerkt. De alpaca kijkt nieuwsgierig over de houten afrastering. Een van de cliënten voert de kippen, een andere knuffelt een cavia. Of er ook wordt gewerkt? Nou en of! Wie even doorloopt ziet dat er rond de tuinkas en de zagerij zelfs heel hard gewerkt wordt. Maar nu. Nu is het even pauze.

Zo’n dertig cliënten zijn bijna dagelijks te vinden rondom de boerderij en de paardenstal op Het Rijtven. Deze dagbestedingsplek is speciaal bedoeld voor die mannen en vrouwen die lekker buiten aan de slag willen gaan. Genieten van de buitenlucht en van de natuur. Flink sjouwen en actief bezig zijn. En willen ze even wat rust, dan kan dat, want in de boerderij is ook ruimte voor de zogenoemde ‘haardgroep’. Hier staat sfeer en beleving centraal, is het rustig en zorgen de boerderij en de bijbehorende geuren en geluiden voor een aangename omgeving.

Hokken schoonmaken

“Ik ben Gerard. Gerard Joosten. Uit Boakel.” Dat is duidelijk! Gerard zit tegenwoordig in een rolstoel, maar dat was veertig jaar geleden wel anders. Toen kwam hij al twee keer in de week met zijn vriendin Gerda Broeren de hokken van de konijnen schoonmaken. Later werd de boerderij wat uitgebreid en kwamen er kleine groepen die hier een mooie dagbesteding vonden. Gerard was er natuurlijk ook als de kippen bij. Op dit moment werkt hij er nog bijna de hele week. Alleen op donderdagmiddag heeft hij vrij. Dan gaat hij iets leuks doen met Henk, zijn vaste bezoekvrijwilliger. “Koffie drinken bij de Honingpot, wandelen. Ja, dat vind ik ook fijn.”

Harde werker

“Wat ik allemaal doe?” Gerard moet er even over denken. Hij is inmiddels op leeftijd. Omdat hij minder mobiel is, heeft hij zijn activiteiten moeten aanpassen. “Harken”, zegt hij dan. “En schoffelen en groente verbouwen en verkopen.” Gerard was altijd een harde werker. Ook nu nog gaat hij het liefst de wei in om poep van de beeste bij elkaar te harken. En in het weekend? “Dan wil ik ook werken. Wat ik ga doen als ik met pensioen ben? Hout kappen. En harken.”

Gerard is met zijn werkervaring van veertig jaar de nestor in en om de boerderij. Was hij de eerste jaren nog volop actief, tegenwoordig moet hij ook af en toe afhaken en iets rustigers opzoeken. Dan kruimelt hij brood voor de dieren of sluit hij even aan bij de haardgroep.

Snollebollekes

Op vrijdagmiddag is het rustig op de boerderij. Of ja, als je goed luistert hoor je muziek. Muziek die harder wordt als je richting de ontmoetingsruimte van de boerderij komt. Daar draait ex-medewerker Tiny van den Elzen muziek en filmpjes. De cliënten, die ’s ochtends nog hard gewerkt hebben, genieten er zichtbaar van. “En dan is het nou tijd voor de Snollebollekes”, klinkt de stem van Tiny door de luidsprekers. Er wordt gedanst, meegeklapt en gezongen. Ook door Gerard. Zeker als even later zijn lievelingsliedje klinkt. “Varkens, geiten, boerenkool, dat leerden we op de boerenschool, op de boerderij.”

Meer informatie